Serendipity
มือเล็กกระชากคอเสื้อของอิมแจบอมอย่างแรง
โดยที่คนตัวสูงที่ยังเมาไม่ได้สติแล้วก้มขบที่ซอกคอคนด้านล่าง ลิ้นร้อนชื้นไล้เลียที่ลำคอเบาๆราวกับกำลังดื่มเตกีล่าชั้นเลิศอยู่
‘’อือ...’’
แจบอมครางทุ้มในลำคอเบาๆเมื่อลิ้นเล็กไล้เลียขยับมาเรื่อยๆจนถึงปลายทางและหยุดที่ริมฝีปาก
ริมฝีปากสวยจุมพิตที่แก้มชายหนุ่มเบาๆก่อนจะกระแทกริมฝีปากสีชมพูอ่อนลงไปทันที
ฝ่ายคนใต้ร่างก็มีการตอบสนองลากไล้มือไปที่เอวคอดของคนบนกายแล้วสอดมือเข้าไปข้างใน
มือหนาก็ไล้ทาบไปทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่ม...
มือเรียวทั้งสองข้างขย้ำที่กลุ่มผมสีเทาควันบุหรี่ของคนตรงหน้าในขณะที่ริมฝีปากก็บดขยี้แลกลิ้นกันอย่างร้อนแรง แจบอมถอดเสื้อของคนร่างเล็กออกก่อนจะเขวี้ยงมันไปไว้ตรงปลายเตียง
‘’อะ...’’
จินยองร้องอย่างตกใจเมื่อริมฝีปากของคนใต้ร่างเปลี่ยนเป็นไล่จูบตามใบหน้าและลำคอขาวระหงอย่างเร่าร้อน
ร่องรอยสีแดงจ้ำๆปรากฏขึ้นมาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
มือใหญ่ยังคงไล้สัมผัสบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของร่างที่ทับบนตัวเองอยู่
คนหน้าสวยเชิดใบหน้าขึ้นครางและปล่อยให้ริมฝีปากซุกไซร้ลำคอได้เต็มที่
มือหนายกร่างของคนตรงหน้าขึ้นและเหวี่ยงให้ร่างเล็กนั่นหลังติดกับเตียงอย่างรวดเร็ว
อิมแจบอมเลื่อนใบหน้าไปโลมเลียที่ใบหูนิ่มอย่างปลุกเร้าอารมณ์
‘’อะ....อือ....แจบอม’’
จินยองสูดปากด้วยความเสียวก่อนมือเล็กที่แสนซุกซนจะปลดซิบกางเกงของชายหนุ่มแล้วล้วงมือเข้าไปในนั่น...
แจบอมชะงักเล็กน้อยเมื่ออุ้งมือบางกำลังไกล่เกลี่ยและกดท่อนเนื้อร้อนของเขาเล่นอย่างสนุกสนาน
อิมแจบอมที่กำลังเมาหนักคิดว่าภาพตรงหน้าคือคนรัก
ร่างโปร่งก็ยกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าลงต่ำเรื่อยๆและหยุดที่ก้อนเนื้อสีชมพูอ่อนนั่นที่ชูชันขึ้น
ลิ้นร้อนเลียยอดอกแล้วครอบครองมันด้วยริมฝีปากร้อนก่อนจะดูดดันอย่างหิวกระหาย
‘’อือ...อึก... อ๊ะ...อ๊ะ...ฮึก’’
‘’ชอบแบบนี้รึเปล่า แบมแบม’’
ร่างโปร่งถามด้วยน้ำเสียงสนุกสนานพร้อมกับหยอกล้อต่อไปเรื่อยๆอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่ทำให้ชายหนุ่มพูดอะไรออกไปตรงๆอย่างที่คิด
ยิ่งภาพที่เบลอของคนร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าเขาแยกไม่ออกว่าคือใคร
แต่จิตใต้สำนึกมันบอกอย่างเดียวว่าคนๆนี้คือแบมแบม
‘’ฉันไม่ใช่...แบมแบมหยุดได้แล้ว’’
อุ้งมือสวยผละออกจากท่อนเนื้อร้อนที่ชูชันขึ้นด้วยแรงอารมณ์ของคนร่างโปร่งและวางมือบนไหล่หนาก่อนจะดันมันออกราวกับบีบบังคับว่าให้หยุดเรื่องนี้ได้แล้ว
เพียงแค่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายความรู้เสียเสียใจก็ถาโถมเข้ามาจนรู้สึกแย่ไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น
เขารับไม่ได้ที่แจบอมกำลังมีอะไรกับเขาแท้ๆแต่กลับเรียกชื่อของคนอื่น....
‘’แบมแบม...ฉันรักนาย’’
‘’ไม่......ฉันจินยองไง...จินยองได้ยินไหม’’
หยุดเรียกชื่อคนสักที....
จินยองที่กำลังเสียความรู้สึก
พยายามดันอกแกร่งเอาไว้แต่แรงเขาน้อยกว่าผู้ชายคนนี้เกินไป
อิมแจบอมปลดกระดุมและรูดซิบของจินยองลง
มือหนาก็ล้วงไปขยำสะโพกนุ่มก่อนจะร่นกางเกงยีนส์ที่น่าเกะกะออกไปไม่ลืมที่จะปลดกางเกงลงไปด้วยแล้วปัดทิ้งมันลงพื้นให้ไปกองร่วมกันอย่างไม่ใส่ใจ
‘’ฉันคิดถึงนาย...เหลือเกินแบมแบม’’
แจบอมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะยิ้มบางๆแล้วกระชากร่างเล็กเข้ามาจูบทันทีหลังจบประโยค
‘’อื้อ!! อือออออ!!!!!!’’
จินยองกรีดร้องในลำคอสุดเสียงเมื่อแก่นกายคับพองกระแทกเข้าไปสุดทันที ช่องทางคับแคบถูกไม่ได้ถูกเบิกทางก็หดเกร็งก่อนจะปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามาใหม่....
‘’อื้อ...อือ...อะ...อือออออออ’’
คนใต้ร่างร้องครางในลำคอเมื่อท่อนเนื้อร้อนค่อยๆขยับเข้าออกก่อนจะเปลี่ยนเป็นโหมแรงกระแทกเข้าไปแรงๆจนร่างที่รองรับขยับตามแรง
แจบอมยอมถอดริมฝีปากแล้วเปลี่ยนมาจุมพิตที่ริมฝีปาก
แก้มและเรียวจมูกจนไปถึงหน้าผากด้วยความรัก
‘’อ๊ะ...อ๊า อื้อออ...!! แจบอม...มันเจ็บนะ....อ๊า!!
‘’
จินยองกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือดก่อนจะปล่อยเสียงครางออกมาอย่างสุดกลั้น
และเชิดใบหน้าขึ้นมองคนด้านบนที่เอามือเอาค้ำไว้กับเตียงและขยับเข้าออกก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอีกเมื่อเขาเด้งสะโพกสวนกลับเข้าไปในจังหวะที่ท่อนเนื้อกระแทกเข้ามาพอดี
ถึงจินยองจะอยากปฎิเสธสัมผัสแต่เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
‘’อ๊ะ...อ๊าาาา....อืออออ....แจบอม...อื้อ....แรงกว่านี้…’’
ร่างเพรียวทรุดตัวลงบนเตียงและกระแทกสะโพกสวนกลับเข้าไปทำให้ส่วนปลายเนื้อร้อนที่ถูกชักออกและดันเข้ามากระแทกเข้าจุดกระสันทุกครั้ง
จินยองดันศอกขึ้นตั้งฉากก่อนจะเชิดหน้าขึ้นมองเพดานแล้วหลับตาแน่น
กึงๆๆ
เตียงทั้งหลังกำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อกิจกรรมทั้งสองร่างที่ไม่มีท่าว่าจะยอมหยุดแถมยังจะหนักขึ้นเรื่อยๆจินยองโอบลำคอแกร่งไว้เพื่อยึดเหนี่ยวแล้วขูดเรียวเล็บกรีดบนซอกคอของคนด้านบนจนเลือดซึมออกมา
‘’ฮึก...อ๊ะ...อ๊ะ..!!..แจบอม...ตรงนั่น...ใช่...อื้อ!!‘’
จินยองครางเสียงสั่น
แขนเรียวพยายามจะดันร่างของตัวเองขึ้นสั่นระริกราวกับแผ่นดินไหว
เจบีสะแหยะยิ้มก่อนจะกระแทกเข้าไปแรงขึ้นอีก
คนใต้ร่างดิ้นรนเหวี่ยงร่างโปร่งที่คร่อมตนอยู่ข้างบนให้พลิกมาอยู่ด้านใต้แทนเขาได้อย่างรวดเร็ว
จินยองก็ยกสะโพกขึ้นสูงและกดทับลงไปกับแก่นกายของอีกฝ่ายอีกครั้ง มือหนาก็เอื้อมไปลูบเอวคอดเนียนเบาๆก่อนจะกอบกุมเนื้อนิ่มทั้งสองข้างของสะโพกขึ้นและแยกมันออกเพื่อให้จินยองขยับได้สะดวกมากยิ่งขึ้น
‘’อาาา....!! ฮืมมม....อ๊ะ..!! อ๊ะ
!! แจบอม..อ๊...อ๊ะ!!.’’
จินยองเบิกตากว้างเมื่อท่อนเนื้อร้อนกระแทกสวนขึ้นในจังหวะที่เขากำลังร่อนสะโพกลงพอดี
แก่นกายสวนลึกขึ้นจนเสียวจุกถึงด้านบนแต่กลับทำให้เขารู้สึกสนุกมากกว่าเดิม.....
‘’อึก....อ๊ะ..!!...แจบอม....แจบอม!! อื้ออออ’’
เด็กหนุ่มยิ่งครางดังขึ้นไปอีกก่อนจะจิกเล็บลงบนหน้าท้องแกร่งจนเกิดรอยขึ้นมา
เขารู้สึกถึงแรงกระแทกที่ทำให้เขาแทบคลั่งราวกับจะตายให้ได้ท่ามกลางความเร้าร้อนนี่
มือเรียวทั้งสองข้างลูบไล้ที่แผ่นอกหนาและหน้าท้องแกร่งอย่างยั่วยวน
จินยองก้มลงเลียที่ริมฝีปากของคนข้างล่างเบาๆก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหู
‘’นายเป็นของฉันแล้วนะ...อิมแจบอม’’
มือเล็กทั้งสองข้างเปลี่ยนมาเป็นขยุ้มเส้นผมสีดำของตัวเองเพื่อระบายอารมณ์และกระแทกร่างกายลงหนักเรื่อยๆดวงตาสีดำปรือถี่ด้วยความอ่อนล้าแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดขย่มตัวลงบนแก่นกายนั่นเลย
‘’อื้อ....อ๊ะ...อ๊าาา..แจบอม...อึ๊ก....อื้อออ’’
‘’อืม......’’
เสียงครางของทุ้มในลำคอของเจบีผสมผสานกับเสียงครางกระเส่าของจินยองเสียงลั่นแข่งกับเสียงเนื้อที่กระทบกันอารมณ์ของทั้งคู่พุ่งขึ้นสูงยิ่งกว่าอุณหภูมิข้างนอกซะอีก....
ฮวบ!
ร่างเพรียวทรุดหน้าลงบนแผ่นอกกว้าง เมื่อแรงกระแทกแทรกเข้ามาอย่างแรงจนเขาเสียวแปลบไปที่กระดูกเชิงกราน แจบอมก็รีบเร่งกระแทกโหมแรงอัดขึ้นเข้าไปอีก
จินยองเชิดหน้าขึ้นครางเป็นครั้งสุดท้ายเพราะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แจบอมถึงจะเมามากแต่ก็รีบเร่งความเร็วมากขึ้นไปเห็นท่าทางของคนร่างเล็ก
‘’อ๊ะ...อาาาาา...แจบอม...อือ...’’
จินยองปลดปล่อยออกมาเปรอะที่นอนสีขาวพร้อมกับรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆถูกฉีดเข้ามาในร่างกาย
แจบอมฟุบหน้าลงกับแผ่นหลังเนียนนุ่มอย่างอ่อนแรง
คนร่างเพรียวนอนทับร่างของชายหนุ่มเพราะไม่มีแรงจะขยับไปไหนได้
เพราะเขาใช้แรงที่มีทั้งหมดไปกิจกรรมบนเตียงนี้ไปหมดแล้ว....
แจบอมดึงแก่นกายออกมาช่องทางรักช้าๆจินยองก็ครางลากยาวกับความรู้สึกเสียวซ่าน...
‘’อาาา....’’
กลืนน้ำลายผ่านลำคอที่แห้งผาก
ลมหายใจร้อนๆที่รดอยู่ตรงลำคอทำให้เขาปั่นป่วนไปหมดหัวใจเต้นโครมครามแทบระเบิด มือหนาโอบรั้งเอวคอดคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นก่อนทั้งคู่จะผลอยหลับไปด้วยกันอย่างเหนื่อยล้า
http://writer.dek-d.com/kaewyodsacha/story/viewlongc.php?id=1086937&chapter=11
กลับไปเม้นตอนนี้ด้วยนะจ้ะ >___<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น