NC 20+ Serendipity #BNior ตอนที่23 #ดพตมบ

           Serendipity

  ‘’อ๊ะ.....เจบี...!!!!!!!’’

ผมหวีดร้องสุดเสียงเมื่อถูกอีกฝ่ายจู่โจมริมฝีปากลงบนต้นคออย่างรุนแรง เขี้ยวของเจบีฝังอยู่บนคอของผม  เขาทั้งใช้ขูดและกัดเบาๆ ต่อด้วยการใช้ลิ้นดุนดันจนผมรู้สึกแสบร้อน และหลายครั้งที่ผมต้องรีบหดคอหนีอย่างหวาดหวั่น ตอนนี้ชายหนุ่มไม่ต่างอะไรกับสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งหมายจะฉีกร่างของผมให้ขาดเป็นชิ้นๆ ผมที่กลายเป็นเหยื่อ  ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา  ไม่แม้แต่จะต่อสู้หรือดิ้นรนให้หลุดออกจากบ่วงพันธนาการอันแน่นหนานี้ได้เลย

ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าสิ่งที่ตัวเองเคยกระทำกับคนอื่น  มันจะย้อนกลับเข้ามาทำร้ายตัวเองเช่นนี้

ผมรู้ว่าตัวเองต้องได้ชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองเคยได้ก่อขึ้นเอาไว้สักวันแน่ๆ  ไม่ช้าก็เร็ว ผมเคยเชื่ออย่างนั่น  และในที่สุดวันนี้ก็ได้มาถึง มันคือบทลงโทษที่ผมสมควรจะได้รับมันแล้ว  ผมจะต้องได้ลิ้มลองถึงรสชาติความทรมานที่ตัวเองเคยทำกับคนอื่นเอาไว้.....

โดยคนที่ผมรักมากที่สุด

ผมถึงได้เจ็บอย่างถึงที่สุด.....

ก็สมควรแล้ว.....

เปลือกตาของผมค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆไม่อยากมองหน้าของคนๆนี้  ไม่อยากจะมองเห็นอะไรทั้งนั้นแค่ได้รู้สึกอย่างเดียว ผมเองก็สาหัสมากพออยู่แล้ว ผมเลยค่อยๆปล่อยวางให้มันไปให้เป็นไปตามนั่น สูดหายใจเข้าลึกๆ และยอมจำนนต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองในอีกไม่ช้า......

ไม่...!!

ผมถ่างตาขึ้นท่ามกลางเหงื่อที่ไหลอาบทั่วกาย  ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่เสื้อของตัวเองถูกเปลืองออกจนหมดลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เป็นแบบนี้แล้ว....และมันทำให้ผมกลายเป็นขี้ขลาดสุด จากตอนแรกๆ ได้ทำใจเตรียมยอมรับเอาไว้แล้ว แต่ผมก็ยังกลัวที่ต้องจะเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี....

ผมยังไม่พร้อม.....!!

ยังไม่พร้อมจะเจอเรื่องแบบนี้....

ช่วยผมด้วย......!!!!!

 ครึก...!!

ด้วยสัญชาติญาณการเอาตัวรอด  ผมเลยจิกเล็บตรงบริเวณข้อมือหนาคนเหนือร่างแล้วลากปลายเล็บแหลมกรีดหนังให้ลึกๆจนเจบีเลือดซึม  ก่อนจะออกแรงที่ช่วงแขนดีดดิ้นสุดกำลังเพื่อจะกดปลายเล็บและสร้างบาดแผลให้เขาซ้ำๆหลายๆครั้ง มันเป็นความหวังเล็กๆเผื่อว่าเจบีจะหลุดมือ เผลอปล่อยข้อมือผมออก  อย่างน้อยผมก็ยังพอมีโอกาสหนีได้หรือทำอะไรได้มากกว่านี้...

 ‘’นายควรใช้มือจิกที่แผ่นหลังของฉันสิ....ไม่ใช่ตรงมือหรอกนะ’’

เสียงทุ้มโทนต่ำของเขาเป็นเชิงตักเตือนทำเอาผมขนลุกขนชังไปทั้งตัว  เขาใช้มืออีกข้างค่อยๆลูบที่ใบหน้าของผมอย่างเชื่องช้าจรดถึงแผ่นอกของผม แล้วเปลี่ยนมาใช้ปลายนิ้วลูบแทน และยกนิ้วลากไล้ไปทั่วอก แล้วมาหยุดอยู่หน้าอกข้างซ้าย  ก่อนจะกดเล็บคมในมือจิกฝังเข้าที่เนื้อบริเวณหัวใจของผม  ที่เต้นรัวแข่งกับปลายนิ้วที่จิกเล็บแหลมลงมาจนเกิดแผลฉีกเล็กๆเลือดก็เริ่มซึมและติดอยู่ที่ซอกเล็บของเจบี

‘’อ๊า !! เจบีฉันเจ็บ...อึก !! ‘’ 

ผมนอนร้องอย่างทุกข์ทรมานมือทั้งสองข้างที่ถูกรวบขึ้นเหนือหัว มีแค่ช่วงปลายนิ้วเท่านั่นที่กระดิกได้  ผมเห็นเขายิ้มที่มุมปากเล็กๆ  มันเป็นรอยยิ้มเยือกเย็นที่ผมไม่สามารถตีความหมายออกมาได้เลยจริงๆ ผมแค่รู้สึกว่า  ผมต้องได้พบเจออะไรที่หนักมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า แค่นี้มันยังน้อยเกินไปสำหรับเขาสินะ

‘’เป็นยังไง...รสชาติแบบนี้ชอบหรือเปล่า !! ‘’

ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นพรึง รอยยิ้มอบอุ่นที่เขาเคยรู้จักหายไปจากใบหน้านั่นโดยสิ้นเชิงแม้แต่จินยองเองยังไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าเป็นใคร  ชายหนุ่มนิ่งงันมองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาอย่างไร้ความปราณี เจบีเกลียดคนทรยศและหักหลัง และยิ่งเป็นคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด....

ถึงจะเคยโกรธกันมากแค่ไหน  แต่เจบีไม่เคยทำร้ายผมแบบนี้....

เพราะอะไรละ.....เพราะอยากแก้แค้นผมเองเท่านั่นหรอ......อยากแก้แค้นให้แบมแบมใช่ไหมก็เลยต้องทำกับผมถึงเพียงนี้….

แต่ผม...กลัว.....ผมกลัวมากในชนิดที่จะสามารถเรียกได้ว่า สูญเสียสติและความนึกคิดไปแล้วก็ว่าได้ผมเลยพยายามที่จะคิด ทำทุกวิถีทางเมื่อได้โอกาส ในจังหวะที่เจบีก้มใบหน้าคมคายเข้ามาใกล้  ใช้ปลายลิ้น เลียเข้าที่ข้างแก้มวนรอบอยู่อย่างนั่น  สมองเลยสั่งการให้ผมโน้มปากไปกัดที่บริเวณใบหูของเขาสุดแรงก็ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้าบ้าบิ่นนี้มาจากไหน  แต่ที่แน่ๆเจบีต้องโกรธผมถึงขั้นขีดสุดแน่ๆ

‘’บ้าชิบ...!! ‘’

เจบีเด้งตัวขึ้น ก่อนสถบคำรามออกมาอย่างหัวเสีย มือที่รวบรัดอยู่บนข้อมือทั้งสองข้างของผมผ่อนแรงบีบรัดน้อยลง  ผมไม่รอช้า ผลักตัวเขาให้ออกไปจากการโดนคุกคามร่างกาย แต่เขาไวกว่าผม  และเลือกที่จะเหวี่ยงร่างของผมออกไปจากเตียงสุดกำลัง  แทนที่จะรั้งข้อมือผมเอาไว้

ปึก...!!! เพล้ง !!

‘’โอ้ยยยยย...!!! ‘’

ผมเลยตัวปลิวไปตามแรงจนติดกับผนังห้อง ทำให้เกิดเสียงดังปึงปัง  มือที่พยายามหาที่ยึดเหนี่ยวไม่ให้ตัวเองทรุดล้ม  ก็เผลอไปปัดแก้วน้ำบนโต๊ะเล็กๆ ส่งผลเศษแก้วมันแตกกระจายเต็มพื้น ผมที่ทรงตัวเอาไว้ไม่ทัน ปลายเท้าก็เหยียบมันเข้าเต็มๆอย่างไม่รู้ตัว ยกขึ้นมาดูอีกทีก็เห็นเสี้ยวเศษแหลมคมเล็กๆปักเข้าที่กลางฝ่าเท้าข้างซ้ายเสียแล้ว    ผมเลยต้องกัดฟันทั้งกลั้นหายใจแล้วออกแรงดึงมันออกเร่งรีบ  โชคดีที่แทงเข้าได้ไม่ลึกเท่าไหร่ ก็เลยดึงหลุดออกมาได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับเลือดสดๆที่ไหลอาบเต็มตรงบริเวณพื้น

เจบีที่มัวแต่ก้มหน้ากุมใบหูของตัวเองไว้แน่น นั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงค้างอยู่ในท่านั่น  ร่างเล็กเล็งเห็นโอกาส ก็เลยต้องรีบเดินหน้ากะเผลกๆไปที่ประตูห้องอย่างทุลักทุเล  และในระหว่างพื้นห้องเองก็นองไปด้วยร่องรอยเลือดฝีเท้าของผม  ราวกับเป็นฉากหนึ่งในภาพยนตร์สยองขวัญ ที่ผมมักจะเห็นอยู่บ่อยๆในหนังทีวี

แต่ในความเป็นจริง มันน่ากลัวมากกว่าที่เคยเห็น ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกฆ่าตายจริงๆ

มือบางรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่บนโซฟาเล็กๆมาห่อร่างของตัวแล้ววิ่งหนีอย่างลนลาน  คนตัวสูงเบิกตากว้างก่อนจะรูดซิบกางเกงตัวเองขึ้นและวิ่งตามออกไปติดๆ

นายไม่มีทางที่จะหนีฉันพ้น.....จินยอง !!!!!

ตึกตึกตึกตึกตึกตึก !!

เท้าที่เปลือยเปล่าย่ำวิ่งบนพื้นห้องด้วยความตื่นตระหนก เลือดยังคงไหลออกจากปลายเท้าไม่ยอมหยุด  หลายต่อหลายครั้งที่พยายามหาทางหนีที่น่าจะปลอดภัยที่สุด มันก็มีบ้างที่ร่างเพรียวหกล้มลงกับพื้นและรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้นมายืนหยัดอีกครั้งให้ได้   ยิ่งได้ยินเสียงฝีเท้าไล่หลังมาหัวใจก็ยิ่งเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง  ใบหน้าที่ซีดเผือดเพราะเสียเลือดเยอะบวกกับอาการขวัญเสียเลยหน้าซีดขาวเป็นทวีคูเขาอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆให้คนได้รับรู้  แต่ทำไมถึงไม่กล้ากันนะ  ถ้าคนอื่นมาเห็นผมในสภาพนี้จะให้คนเขาคิดกันยังไงกันละ.....      

หมับบ !!!!!!

‘’!!!!!!!!!!!!!’’

‘’นายหนีฉันไม่พ้นหรอก...อย่าได้คิดเลยว่าจะหนีความผิดนี้ไปได้  ต่อให้นายหนีไปไกลถึงสุดขอบโลก  นายก็ไม่สามารถจะหนีความเป็นจริงนี้ได้หรอก เพราะฉะนั้นก็จงยอมรับเอาความเจ็บปวดนี้ไว้ซะเถอะ  !!’’

ร่างเพรียวเริ่มกรีดร้องเสียงดังเมื่อมือหนากระชากร่างของเขาเอาไว้ก่อนฉุดแขนเล็กนี้ให้เดินตามไปมืออีกข้างก็ยกขึ้นมากดปากเขาเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงร้อง แค่การทรงตัวก็ยืนเฉยๆก็จะยืนแทบไม่ได้อยู่แล้วเขาเลยถูกฉุดกระชากลากถูให้ย้อนกลับเข้ามาในห้องนอน โดยที่เจบีออกแรงเพียงแค่นิดเดียวเท่านั่น

 ‘’อื้ออออออออออออ......อื้ออออออออ....!! ‘’

‘’มาถึงขั้นนี้แล้วจะดีดดิ้นไปอีกทำไม !! ‘’

มือหนากระชากคางมนให้เชิดขึ้นมองตาเขาก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงไปอย่างดุเดือด ฟันเขี้ยวแหลมทั้งขบทั้งกัดและดูดเม้มแรงๆ ราวกับจะสั่งสอนโดยไม่ฟังเสียงประท้วงแทบขาดใจในลำคอของจินยองเลย คิดแต่อยากจะกลืนกินคนใต้ร่างนี้เข้าไปในร่างกายนัก

ตุบ !!

ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างป่าเถื่อนก่อนชายหนุ่มจะถาโถมร่างกระโจนขึ้นทับ ก่อนจะขึงมือทั้งสองข้างเอาไว้เหนือศีรษะอย่างบ้าคลั่ง ร่างเล็กตัวสั่นเป็นลูกนกตกรัง ถึงตัวเขาจะได้รับบาดเจ็บแต่เจบีก็ไม่ยอมหยุด และตามมาประกบปิดปากผมลงอีกครั้ง

รสจูบที่รุกเร้าและหนักหน่วงทำให้เรี่ยวแรงเริ่มถดถอย  ริมฝีปากหนาที่ชำนาญการขบกัดจูบอย่างรุนแรงจนจินยองทำอะไรไม่ถูก แม้จะเคยเป็นสัมผัสที่เขาต้องการมากเหลือเกินแต่ตอนนี้เขากลับหวาดกลัวมันยิ่งนัก   เจบีจัดการกดร่างเล็กลงกับหลักสี่เสาทั้งๆที่คนตัวเล็กยังน้ำตานองหน้า....

ชายหนุ่มฝืนบังคับร่างกายให้ขาเรียวต้องอ้าออกเพื่อยอมรับในอารมณ์ นิ้วเรียวปลดซิบของตัวเองลงและให้ความแข็งแรงที่ดุนดันบนเนื้อผ้าออกมาชูผงาดอีกครั้ง

‘’อย่า...เจบี...ได้โปรด..ฮือ’’

อิมแจบอมยิ้มสะแหยะยิ้มเลือดเย็นขึ้น...ยิ้มที่ทำให้ทุกอย่างมันดับมืดจนไม่สามารถจะมองเห็นแสงสว่างได้อีก

‘’ทำไม...เนียร์...นายกลัวหรอ’’

ร่างเล็กอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายๆไปนัก เจ็บปวดมากเหลือเกินที่โดนคนที่เรารักทำร้ายจิตใจขนาดนี้  แต่ขณะเดียวกันเนื้อตัวก็สั่นเทา ทั้งผิวกายในอุณหภูมิร่างกายติดลบลงอย่างหนัก ร่างกายมันเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ และแค่เพียงเห็นแววตาของจูเนียร์ ชายหนุ่มก็เข้าใจหมดทุกอย่าง

‘’นายมีปัญหาอะไรงั้นหรอ....ก็แค่เราจะมีอะไรด้วยกัน....แต่มันจะรุนแรงหน่อยก็เท่านั่นเอง  คิดมากทำไม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของนายไม่ใช่หรอ หรือว่ากลัวเจ็บ...แต่เรื่องนั่นช่างมันเถอะ เพราะฉันไม่สนใจ !! ‘’

ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างหวาดผวา คนโหดร้ายอำมหิตคนตรงหน้าเป็นใครกัน เขาไม่รู้จักผู้ชายคนๆนี้เลย

‘’เจบี...ขอร้อง...ม่าย!! ฮึก...ฮือๆๆ !! ‘’

ร่างเล็กส่ายหน้ารัวเป็นบ้าเป็นหลัง แต่แล้วคนด้านบนกลับใช้กำลังขืนให้ขาจูเนียร์อ้าออก อย่างโหดร้ายดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างน้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว

‘’มาร์คก็น่าจะทำแบบนี้กับแบมแบมใช่มั้ย ?’’

ริมฝีปากร้อนไซ้ลงที่ลำคอขาวอย่างรุนแรงจนจูเนียร์กลัวแทบสติหลุด  ทำไม... ทำไมคนที่เคยเข้าอกเข้าใจ  คนที่คอยอยู่ข้างด้วยกันมาตลอดหลายปี....แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นปีศาจร้ายที่เขาไม่อยากจะมองหน้าด้วยซ้ำ

‘’แบมแบมก็เคยทรมานแบบนายนี้ละ....’’

แรงแค้นอันบ้าคลั่งไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มที่ตอนนี้หน้ามืดไปแล้ว ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น  แขนแกร่งรวบกระชากร่างของจูเนียร์เข้ามาใกล้ก่อนจะสัมผัสร่างบอบบางอย่างรุนแรงและบ้าพลัง

‘’ฮึก....ฮือออออ.....’’

 คนตัวเล็กได้แต่นอนร้องไห้คร่ำครวญอยู่ใต้ร่างของอิมแจบอม  ผมพูดอะไรไม่ออก เหมือนน้ำท่วมปาก  ในเมื่อเขาเองนั่น  ผิดหมดทุกอย่าง ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฎิเสธข้อบ่งชี้ในตัวผมจากเจบี   ผ้าปูที่นอนสีขาวกำลังถูกย้อมให้เป็นสีแดง เพราะสายโลหิตสีแดงเข้มจากฝ่าเท้าที่เป็นแผลฉีกของคนตัวเล็ก  ยิ่งดีดดิ้นมากเท่าไหร่ บาดแผลก็มีแต่จะยิ่งเปิดกว้างมากขึ้นเท่านั่น

‘’ฉันจะสอนให้นายได้รู้ ว่าเซ็กส์ที่ทรมาน มันเป็นยังไง’’

จูเนียร์ส่ายหน้ารัวทั้งน้ำตา บัดนี้เจบีผู้ชายแสนอบอุ่นของเขาหายไปแล้ว

‘’ในเมื่อนายทำให้คนที่ฉันรัก  ต้องตกไปอยู่ในกำมือคนอื่น  งั้นก็รับผิดชอบด้วยร่างกายนี้ก็แล้วกัน !!      ร่างกายของนายจะเป็นของฉัน  จิตใจของนายก็ต้องเป็นของฉันคนเดียว ของฉันทั้งหมดคนเดียว’’

กลายเป็นปีศาจ... ที่ทำร้ายเขาทั้งหมด.....

‘’ม่ายยยยยยยยยย !!! ‘’

จินยองเบิกตากว้างเมื่อชายหนุ่มใช้ริมฝีปากบดขยี้ลงบนผิวกายของเขาอย่างโหดร้ายทำให้จูเนียร์ปวดแสบร้อนปวดร้อนไปทั้งตัว  ร่างกายก็สะบัดดิ้นรนเพื่อพยายามเอาชีวิตตัวเองให้รอดแต่แรงมหาศาลกลับทำให้เขาขัดขืนไม่ได้เลย.....

‘’อ๊ะ...!! เจบี...!!!!!!!!!!!! ‘’

ร่างเล็กเบิกตาโพลงแทบกรีดร้องสุดเสียงเมื่อท่อนเนื้อหนาแทรกเข้ามาในร่างกายทีเดียวจนหมด มันจุกเสียดจนร้องไม่ออก การกระทบกระทั้นที่รุนแรงและเร่าร้อนทำให้เขาตัวโยกสั่น...ความแสบร้อนที่ช่องทางด้านหลังยิ่งทวีคูณความจนอยากจะตายให้ได้เร็วๆเสียตอนนี้......

‘’อึก....อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อะ...อ๊า ! พอหยุด...ได้โปรด...ฮึก...ม่ายยย’’

เสียงหวานร้องขอและปิดปากตัวเองแน่นเมื่อความรู้สึกเจ็บในตอนแรกบัดนี้เปลี่ยนเป็นความรู้สึกหวานแหลมที่ทิ่มแทงทั้งร่างกาย ร่างของจูเนียร์สั่นคล้อยขยับไปตามแรงกระแทกของร่างโปร่ง เหมือนกับร่างกายนี้มันไม่ใช่ของเขาอีกแล้ว มันถูกควบคุมโดยคนที่อยู่เหนือร่างกายเขาทั้งหมด  เด็กหนุ่มพยายามปิดปากของตัวเองเต็มที่ไม่ให้กรีดร้องด้วยความสุขสมออกมา

กึก....!

‘’ดะ...ได้โปรด...เจบี...ฮึก...อื้อ...อื้อๆๆ...ยะ...หยุด’’

จูเนียร์กัดริมฝีปากด้านหลังของตัวเองจนห้อเลือดก่อนจะเลื่อนมือไป หวังจะผลักคนใจร้ายตรงหน้าให้ออกไปจากร่างกายตัวเอง แต่เรี่ยวแรงน้อยนิดที่ถูกช่วงชิงออกไปทำให้ต้องจำใจเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นไปโอบลำคอแกร่งอย่างไม่เต็มใจหนัก ไม่ฉะนั้นอาจจะทรุดลงไปเสียดื้อๆก็ได้ ถ้าไม่หาอะไรมายึดเหนี่ยวเอาไว้ตอนนี้

มือบางจิกเล็บเกร็งลงบนลำคอแกร่งระบายความรู้สึก ทั้งเจ็บทั้งเสียวกับการกระทำที่ป่าเถื่อนกว่าที่เคยมีมา ทั้งๆที่ไม่ว่า   เจบีจะทำได้หนักหน่วงแค่ไหนก็ยอม... ถึงจะเอาเอาแต่พร่ำเพ้อเรียกถึงชื่อคนอื่น เขาก็ยอมตลอดเพราะรักแต่ครั้งนี้มันเจ็บปวดจนทนไม่ไหว....

  เจ็บหัวใจเหลือเกิน.....

‘’อ๊ะ.....อ๊า....อื้ออออออ....ฮือออ...เจบี...อ๊ะ....โอ้ย...!! ‘’

ชายหนุ่มใช้กำลังขย่มร่างกายตัวเองซ้ำๆใส่จูเนียร์ที่อยู่ด้านล่างอีกครั้งจนบอบช้ำ เสียงกรีดร้องที่ดังเคล้ากับการประท้วงยิ่งประทุอารมณ์ที่กักไว้ในใจ ริมฝีปากร้อนระอุและร่างกายอันแข็งแรงแทบจะฉีกทึ้งร่างเล็กออกเป็นเสี่ยงๆ

เล็บเรียวลากไล้ที่แผ่นหลังกว้างแล้วกรีดลึกเข้าไปในเนื้อแน่น หลายต่อหลายครั้ง ตะกุยอุ้งมือข่วนแผ่นหลังแกร่งของเจบีไม่ยอมหยุด และมันทำให้เล็บของจูเนียร์ฉีกขาดหายไปทั้งนิ้ว  เกิดอาการแผลฉีกที่ช่วงเล็บน้อยๆ มันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บหรือหยุดการกระทำอันดิบเถื่อนนี้ลงได้ ซ้ำร้ายยังเป็นการกระตุ้นปลุกเร้าอารมณ์ให้ลุกโชกมากกว่าเก่าเสียอีก

‘’ซี๊ด....เนียร์....’’

‘’ดะ...ได้โปรดเถอะ..อิ๊.....อื้อ...อื้อๆๆ ยะ...หยุด’’

ร่างเล็กกรีดร้องจนสำลักอากาศหายใจอยู่หลายครั้ง  เรือนร่างขาวนวลเต็มไปด้วยบาดแผลจากการถูกบีบเค้นและรอยจูบขบกัด จูเนียร์แทบจะขาดใจให้ได้เดี๋ยวนั่นมือบางขยุ้มที่แผ่นหลังกว้างแน่นแทบจะทึ้งมันจนเล็บฉีกขาดคามือ  สะโพกนิ่มถูกบีบจนแดงไปหมด เนื้อแทบจะแหลกเหลวไปตามแรงมหาศาลที่บีบราวกับคีมยักษ์

ตุบ  !!! ตุบ.... พลั่ก !!

‘’พอแล้ว...อ๊า !! พอได้แล้ว...เจบี !! ‘’

มือบางเปลี่ยนมาทุบอั่กเข้าใส่แผงอกกว้างของคนโหดร้ายตรงหน้าสุดแรงแต่เหมือนคนกระทำจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลยสักนิด ทั้งๆที่เขาก็อยากจะปฎิเสธและหลุดออกจากเหตุการณ์บ้าๆนี้แล้วแท้ๆ...แต่ทำไมชายหนุ่มถึงได้เลือดเย็นขนาดนี้นะ....

ฝ่ามือแข็งแรงข้างหนึ่งเลื่อนมือลงไปยกขาเรียวที่แผ่อยู่บนเตียงขึ้นมาเกี่ยวกับร่างกายเขาเอาไว้เพื่อที่จะสอดลึกได้มากขึ้นและมันก็ได้ผล  คนตัวเล็กกว่านิ่วหน้าขมวดคิ้วเหยียดขาอีกข้างเกร็งแน่นจนเล็บบางไร้สีเลือดเมื่อ รู้สึกถึงปลายที่ขยับเข้าลึกขึ้นอีก เลือดสีสดที่ค่อยๆ ไหลปริ่มออกมาทำให้การสอดใส่ลื่นขึ้นตรงกับใจร่างโปร่งทุกอย่าง

‘’อ๊....า...พ....พอ...ฉัน...อึก...มะ...อึก...มะ !!! ‘’

จูเนียร์กัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อรู้สึกว่าอารมณ์ทุกอย่างกำลังพวยพุ่งถึงขีดสุด ร่างเล็กหวีดร้องครางก่อนจะปลดปล่อยออกมาทั้งหมด หัวสมองว่างเปล่าขาวโพลน  รู้สึกมีความสุขกับการกระทำอันหยาบคายจนอยากจะสมเพชตัวเอง  หยดน้ำตาเอ่อล้นขึ้นบนขอบตาจนร้อนผ่าวไปหมด เขาเพิ่งถูกขืนใจด้วยการกระทำที่โหดร้ายทารุณไป.....แต่ทำไมเหมือนร่างกายผมดูเหมือนจะชอบใจกับมันนัก....

ร่างกายของผมถูกครอบครองด้วยความโหดร้ายทารุณ จนไม่แม้แต่จะควบคุมมันได้

‘’เสร็จแล้วหรอ ไวจริงๆเลยนะ’’

‘’อึ๊ก...! อื้อ...หยุด’’

‘’แต่ฉันยังไม่เสร็จเลย’’

‘’ไม่เจบี...ไม่เอาแล้ว...ฮึก !! ‘’

ร่างเล็กร้องห้ามและจิกแผ่นกลังแกร่งแน่น เมื่อรู้สึกถึงแรงขยับในร่างกายอีก แต่คราวนี้ร่างโปร่งค่อยๆดึงร่างเพรียวที่นอนราบกับเตียงขึ้นมาและขยับแยกขาเรียวทั้งสองข้างออกกว้างมากกว่าเดิม ช่องทางเร้นลับถูกเปิดเผยให้เห็นอย่างเต็มที่ หยดน้ำตาร่วงผล็อยออกมาเมื่อถูกบังคับให้อยู่ในท่วงท่าน่าอาย แรงขยับที่รุนแรงครั้นนี้กลับเปลี่ยนเป็นเนิบนานและเชื่องช้า แต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ได้ทุกครั้งที่ขยับ

‘’ครั้งนี้จะลองแบบนุ่มนวลดู....’’

‘’มะ...อึก’’

‘’ร่างกายของนาย จะพอใจมากแค่ไหนนะ’’

‘’ย...หยุด..อื้อ...พอสักที ! ‘’

ร่างโปร่งจับขาของคนด้านใต้กอดก่ายสะโพกของตัวเองหลังจากที่ได้มองการสอดใส่จนพึงพอใจ แขน

ยาวทั้งสองข้างโอบรัดร่างบอบบางแน่นความเสียวซ่านเข้ามาแทรกแทนความรู้สึกเจ็บสลับจังหวะเร็วและเชื่องช้าในเวลาเดียวกัน เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนอย่างชัดเจนซึงโอบอุ้มร่างกายของเขาเอาไว้ ไออุ่นจากอ้อมกอดที่แข็งแรงค่อยๆ หลอมละลายร่างกายของเขาช้าๆ เหมือนกับไอศกรีมที่ละลายในอากาศร้อนจัด

‘’อ๊ะ...ยะ...อย่า..อ๊า !! ‘’

ร่างกายที่รุ่มร้อนไปหมดทำให้จูเนียร์อยากจะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งออกมาเสียตอนนี้เพราะอารมณ์ที่คุกรุ่นแทบระเบิดมันปริ่มจนแทบพูดไม่ออก ความรู้สึกเสียวแปลบที่แล่นในอกและไล่ไปตามตัวทำให้ปลายนิ้วเสียววูบวาบและร่างกายสั่นไปทั้งตัว  กายบางที่เคยนิ่งสั่นและกอดเกี่ยวไขว้คว้าร่างกายกำยำตรงหน้าเอาไว้แน่นกำลังถูกครอบครองด้วยรสรักที่อ่อนโยนและร้อนแรงในเวลาเดียวกัน  ใบหน้าเล็กซบลงที่ไหล่แกร่ง ข่วนเล็บลงบนหลังแกร่งระบายความสุขสมแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยได้ลิ้มลอง....

‘’อ๊ะ.....อะ...อึก...เจบี...อื้อ...’’

สอดเข้า....ดึงออก....สอดเข้าลึกๆอีก...แล้วค่อยๆดึงออกให้ครูดกับผนังด้านในที่บีบรัด จนให้แน่นเนื้อมากที่สุดสร้างความหฤหรรษ์บนความทรมานไร้ทางออก ป้อนความเจ็บปวดที่แฝงด้วยความหอมหวานที่สุดจนร่างเล็กต้องยอมหลอมละลายไปกับเขา....มือหนาข้างที่ยังว่างอยู่ลูบไล้ไปตามก้อนเนื้อนุ่มมือที่บั้นท้ายกลมกลึง ไล้ล้วงไปทักทายหยอกล้อกับร่างที่ยังตื่นอยู่  กระตุ้นอารมณ์กระสันอีกครั้งพร้อมขยับรูดรั้งมันเบาๆ ร่างกายที่ตอบสนองได้ดีขึ้นทำให้ชายหนุ่มเชิดหน้าเพื่อครางออกมาอย่างสุขสมที่ได้เสพจากร่างกายตรงหน้านี้....

‘’อย่าทำหน้าเคลิบเคลิ้มแบบนี้สิเนียร์....นายควรจะได้รับความทุกข์ทรมานไม่ใช่ความสุขสมนะ...’’

เสียงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งและสายตาเย็นชาดุดันราวกับแร้งที่พร้อมจะฉีกกินเหยื่อของมันทำให้จูเนียร์รู้ว่าร่างของตัวเองกำลังจะถูกดิ่วลงเหวนรก ตอกย้ำว่าความอ่อนโยนเมื่อชั่วครู่เป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน....ชายหนุ่มคิดแค่จะหลอกล่อกันให้ตายใจก็เท่านั่น สุดท้ายก็คิดจะจัดการเขาทิ้งอย่างโหดเหี้ยม......

ไม่....!!

ไม่เอาอีกแล้ว....

รสชาติที่เต็มไปด้วยความดุร้าย เขาไม่ต้องการมันอีกแล้ว !!

พลั่ก... !!

ใช้ฝ่าเท้าอีกข้างที่ยังใช้การได้อยู่ ยันเข้าที่กลางอกแกร่งอีกฝ่ายเต็มๆแรง ทำให้ร่างกายของทั้งคู่ที่เชื่อมกันอยู่หลุดออกจากกันในจังหวะนั่น  จูเนียร์ก็รีบลุกออกจากเตียงกว้างอย่างไม่มีสติ ทำให้เขาเซล้มลงพื้นอีกครั้งทั้งล้มลุกคลุกคลานกับพื้นห้อง เขารู้ว่ายังไงตัวเองก็หนีไม่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมมือของปีศาจๆนี้เป็นแน่  ฝ่ามือบางเลยรีบตะครุบเศษแก้วปลายแหลมที่ยังกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง  ขึ้นมาอยู่ในกำมือแล้วโบกวัตถุแหลมคมในมือไปมา บนกลางอากาศใส่คนด้านหลังไม่ยั้ง หมายจะให้อีกฝ่ายได้เกรงกลัวและหยุดการกระทำนี้ลงหากแต่ร่างเล็กคิดผิดอย่างมหันต์...

‘’เอาสิ...ถ้านายสู้ นายก็เจ็บ....ฉันก็ยิ่งเจ็บ... เราเองก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ’’

เจบีเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ  เมื่อใช้ฝ่ามือเปล่ารับเอาปลายเศษแหลมเล็กเอาไว้ แบบซึ่งหน้าๆจนรู้สึกได้ว่ามันแทงลึกเข้ามาในเนื้อมือ ก่อนจะออกแรงบีบฝ่ามือของคนร่างเล็กที่มีเศษแก้วอยู่ในกำมือสุดแรง  ราวกับจะบดขยี้ให้มันแหลกละเอียดคามือของพวกเขาทั้งสองคน และแน่นอนว่าเลือดของทั้งคู่ ก็ไหลร่วมปะปนกันมาต่อถึงบนบริเวณข้อมือจรดปลายข้อศอกแขน

‘’เจบี...ฮึก.....ฉันขยับมือไม่ได้แล้ว....ฮือๆๆ …อย่ากำมือฉันแรงอย่างนี้ ฉันยอมแล้ว...ฮึก’’

‘’หึ...’’

เจบียอมปล่อยมือออกตามคำขอร้องที่น่าสงสารนั่น  ก่อนจะก้มมองเลือดและเศษเล็กๆที่ติดอยู่บนมือของตัวเอง เขาก็แกะเศษมันออกเฉยๆ ไม่มีท่าทีแสดงออกที่เหมือนเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้น ราวกับมือมันด้านชาจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว  ก่อนจะปิดท้ายด้วยการใช้ปลายลิ้นตวัดเลียเลือดในฝ่ามือของตัวเองจนหมดเกลี้ยง  เหมือนพวกจิตวิปริตหรือคนผู้ป่วยที่มีปัญหาทางประสาท

สภาพร่างกายของจูเนียร์ตอนนี้เรียกได้เลย ว่าย่ำแย่มากสุดๆ ถึงขั้นเสียชีวิตเลยก็ว่าได้  หากยังปล่อยค้างไว้เอาไว้เช่นนี้นานๆก็อาจจะเป็นอันตรายได้  เพราะทั้งมือทั้งเท้าเต็มก็มีแต่ช่องบาดแผลล้วนๆ  แค่นี้เลือดในกายของคนร่างเล็กก็แทบจะหมดตัวอยู่แล้ว  กลิ่นคาวเลือดส่งกลิ่นลอยฟุ้งปกคลุมไปทั่วทั้งห้องจนอับชื้น  คนหน้าสวยได้แต่ทรุดตัวร้องไห้อยู่บนพื้นข้างเตียง สะอึกสะอื้นออกมาไม่ยอมหยุดและไม่คิดจะหนีอีกต่อไป  เพราะสิ่งที่เจบีได้ทำกับเขาอย่างโหดร้าย  มันทำให้เขาได้เรียนรู้ว่า ดิ้นรนไปก็มีแต่จะเจ็บตัว

‘’ขึ้นไปอยู่บนเตียงแล้วนอนนิ่งๆซะ  ก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้’’

คนฟังได้ยินเช่นนั่นก็รีบพยุงร่างกายที่บอบช้ำ ปีนขึ้นไปนอนอยู่เตียงอย่างยากลำบาก  ตามคำสั่งที่ได้รับหมอบหมาย ดวงตาสวยก็ปิดลงแน่น หลังจากนั่นไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงเหมือนเจบีกำลังเปิดลิ้นชักพยายามค้นหาอะไรสักอย่าง ก่อนจะรู้สึกได้ว่าปลายเตียงมันยุบลง  บ่งบอกว่าชายหนุ่มได้ขึ้นมาอยู่บนเตียงกับเขาแล้ว

กลิ่นบุหรี่.......

‘’แค่ก.....เจบี....อย่าสูบบุหรี่ได้ไหม...แค่ก.....ฮึก...’’

จูเนียร์เอ่ยข้อร้องเมื่อตัวเองได้มีอาการสำลักควันบุหรี่และสะอึกสะอื้นไปพร้อมๆกันจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วมันทรมานไปหมด แค่หายใจเฉยๆยังลำบากขนาดนี้เลย สติมันเริ่มเลือนราง มองไปทางไหนก็ลายตาไปซะหมด เขาทนต่อไม่ไหวอีกแล้ว ทั้งพิษบาดแผลตามร่างกาย.....ทำให้เขาเริ่มจะฉุดรั้งสติเอาไว้ไม่อยู่

ใช่....จูเนียร์เป็นพวกแพ้ควันบุหรี่ ซึ่งอิมแจบอมรู้จักข้อนี้เป็นอย่างดี

เพราะเขารู้ถึงได้ทำยังไงละ.....

ฟุบ....!

‘’!!!!!!!!!!!!’’

‘’อ๊าาา...!!!! โอ้ย....!! มันร้อนเจบี....มันร้อน....ฮึก’’

จู่ๆจูเนียร์ก็โอดครวญออกมาและดิ้นพล่านอย่างหนัก เมื่อถูกปลายบุหรี่ที่กำมอดไหม้แผ่นม้วนกระดาษจี้ลงเต็มๆที่บริเวณกลางแผ่นอกและลากขึ้นลงไปอยู่บนซอกคอจนเกิดรอยไหม้เล็กๆบนผิวเนื้อเนียน  มันสร้างความทรมานอย่างแสนสาหัสให้แก่ร่างเล็กเป็นอย่างมาก กับการกระทำที่เหมือนเป็นพวกโรคจิตอ่อนๆอย่างหนึ่งของผู้ชายที่มีชื่อว่าอิมแจบอม

คนตัวเล็กพยายามที่จะปรือตาขึ้นมองภาพตรงหน้า  แต่สมองที่หนักอึ้งมันสั่งให้เขาปิดดวงตาที่แสนเหนื่อยล้านี้ลงพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของตัวเอง  ภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือหน้าของผู้ชายที่เขารักมากที่สุด กำลังลอยเด่นอยู่ในสายตาของผม เจบีกำลังทำร้ายผมอย่างโหดร้ายทารุณราวกับผมคือสิ่งของ.....แต่ความผิดของผมมันมากมาย ขนาดถึงต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ...ถ้าจะมาทำกันอย่างนี้      ก็ฆ่าๆผมให้ตายไปซะเลยสิ นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมคิด.....และทุกอย่างก็ดับวูบ